நீதிபதிகளின் கருத்துகள்

கோடாங்கி எனில் எளிதாக இசைக்கக் கூடியதொரு தோற்கருவியும் அதை இசைத்துக் கொண்டு குறி சொல்லுகின்றவருமே காட்சியாக விரியும். தமிழ்ப்பண்பாட்டிலும் தமிழ் வரலாற்றிலும் இந்தப் படிமம் உருவாக்கும் உணர்வும் தோற்றமும் அசாதாரணமானது. ஏன் அசாதாரணமானது என்றால், அமைதியான இரவை ஊடறுத்துக் கொண்டு ஒரு செய்தி நமக்குச் சொல்லப்படுவதென்பது, ஒரு கணம் நம்முடைய அத்தனை நரம்புகளையும் சில்லிடச் செய்வதாகும். சிலருக்கு இது வேடிக்கையாகத் தோன்றி ஒரு கேலிப்புன்னகையை மலர்த்தக் கூடும். ஆழ்ந்து நோக்கினால் நம்மை ஊடுருவிச் செல்லும் யாருடையதோ ஏதோ சில சொற்களும் இசையும் தாளமும் இணைந்து கூரீட்டியாக்கி இதயத்தை ஊடுருவும். அந்தளவுக்கான மந்திரச் சக்தி அவற்றுக்குண்டு. என்பதாலேயே யாமக்கோடாங்கி ஆழ்ந்த உறக்கத்திலும் விழிப்பை உண்டாக்குகிறது. அகம் புறம் என இருநிலையிலும் தொழிற்படும் கோடாங்கியின் படிமத்தை பொருள்தேடிப் புலம்பெயர்ந்தவரின் துயரம் இழையோடும் கவிதைகளாக்கியிருக்கிறார் மதிக்குமார் தாயுமானவன். தன்னிலை வெளிப்பாடாகச் சிலவும் பண்பாட்டின் முனகலாகச் சிலவும் எதிர்ப்பண்பாட்டுப் பிரகடனமாகச் சிலவும் என வெவ்வேறு நிலைகளில் இந்தக் கோடாங்கியின் குரல் ஒலிக்கிறது. இதனால் வெளிப்பாட்டிலும் பொருள்வைப்பிலும் புதிய முறையியலைக் கொண்டுள்ளன மதிக்குமார் தாயுமானவனின் கவிதைகள். முதல் பகுதி நவீன கவிதைகளின் வெளிப்பாட்டை, அதற்கான கட்டமைப்பை, மொழியைக் கொண்டுள்ளது. பொருள் தேடிப் புலம்பெயர்ந்தோடி அலையும் வாழ்வின் நிலையை மையப்படுத்திய கவிதைகளில் ஊரில் தங்கி விட்ட குடும்பத்தின் நினைவுகளும் பிரிவேக்கமும் ஊரிழப்பும் தகிப்பாகின்றன. புலம்பெயர நிர்ப்பந்திக்கும் நவீன வாழ்க்கையில் இந்த அகக் கொதிப்பின் தீவிரம் இன்னும் அதிகமாகிறது என உணர்த்துகிறார் மதிக்குமார் தாயுமானவன். இந்தக் கவிதைகளின் இறுதிப்பகுதி சொந்த மண்ணின் (தாய் நிலத்தின்) அடையாளத்தை, அதனுடைய வேரின் மணத்தை, அதில் மீந்திருக்கும் நினைவின் அடுக்குகளை, அதன் வழியே நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் பெரும் பண்பாட்டு அம்சங்களைப் பேசுவன. முக்கியமாக கிராமியப் பண்பாட்டின் வழியே, தொன்மங்களோடிணைந்த உறவுகளின் நிலையைப்பேசி, தன்னை அவற்றிற் தொடுத்துக் கொள்ள முயற்சிக்கின்றன. இது சொற்களின் வழியே தாகத்தைத் தீர்த்துக் கொள்ளவும் ஆறுதலைத் தேடிக் கொள்ளவுமான ஒரு உளவியலாக்கமாகும். இந்த உளவியலாக்கமே இன்றைய புதிய யுகத்தின் வெளிப்பாடு. ஏனென்றால் உலகமெங்கும் திரிந்து வாழ்வதே இன்றைய வாழ்க்கையாக மாறியுள்ளது. இதைச் சொல்ல விளையும் இந்தக் கவிதைகள் ஒரு புதிய தரிசனத்தின் வெளிப்பாடாகும்.

Judges' Comments

Kodangi is an easy to play leather musical instrument, and the soothsayer who plays it is a sight to behold. The impression and appearance that this image creates in Tamil culture and Tamil history is extraordinary. What is extraordinary is that to be told a message intersecting through a quiet night, is to chill all our nerves for a moment. For some, this may sound funny and elicit a sarcastic smile. If we look deeper, some words of someone who penetrates us combine with music and beats to make a chorus and penetrate the heart. They have such magical powers. That is why Yamakodaangi awakens even in deep sleep. Mathikumar Thayumanavan has transformed the image of Kodangi, which works both inside and out, into poems with the tragic thread of an immigrant in search of meaning. The voice of the axe is heard at different levels, some as self-expression, some as a cultural moan, and some as a declaration of counterculture. Thus the poems of Mathikumar Thayumanavan have a new methodology of expression and content. The first part deals with the expression of modern poetry, its structure, its language. In the poems, which focus on the life of a migrant in search of wealth, the memories of the family who stayed in the village, the separation, longing and the loss of the village become distressing. Mathikumar Thayumanavan points out that this inner turmoil is even more intense in the modern life that compels them to migrate. The concluding part of these poems speak of the identity of the native land (motherland), the fragrance of its roots, the layers of memory that remain in it, and the great cultural aspects that take place through it. It is mainly through the medium of rural culture that they try to articulate themselves by talking about the state of relationships intertwined with myths. It is a psychological process of quenching thirst and finding solace through words. This psychology is the manifestation of today's new age. Because wandering around the world has become the life of today. These poems are an expression of a new vision.